A bridge too far...

Wauw, wat wordt ons reisverslag goed gelezen! Gaaf om te zien. @Juud: blarenpleisters check!!

Onze laatste dag in Sydney liep iets anders dan gepland. Toen we wakker werden scheen het zonnetje, flauwtjes maar het scheen. En dus pakten we de bus naar Bondi Beach om daar onze surfles te nemen en vervolgens de coastal walk, een wandeltocht langs verschillende stranden, te maken. Maar we waren net goed en wel op Bondi toen het begon te regenen, hard te regenen. En dus besloten we, in goed overleg, onze surfles te incasseren in Surfers Paradise en de wandeling te skippen. Bovendien lonkte de koffie en verwarming van een barretje aan de overkant. ;)

Toen het een beetje opklaarde hebben wij de bus terug genomen. Dit keer alleen met een kleine tussenstop. Want TLC-kijkers weten dat een van de bekendste dierenartsen hier in de omgeving woont. Nee, we bedoelen niet Dr Pol, dat is een ander continent. Wij bedoelen Dr Chris Brown aka Bondi Vet. Die grote, blonde, typisch Australisch uitziende dierenarts. Helaas dames, ik kan jullie nu niet verrassen met een spontane foto. Want hoewel Alex mij nog probeerde over te halen met "Je gaat gewoon naar binnen en zegt my pussy is sick", ben ik toch maar buiten gebleven.

In het centrum aangekomen een kleine shopronde gedaan. Daarna naar de brug. Onderweg nog een echte Franse crêpe naar binnen gewerkt, op een lege maag klimmen is tenslotte ook geen goed idee. Toen we dan eindelijk voor het gevaarte stonden vonden we het allebei nogal spannend. We besloten eerst de brug te verkennen via de reguliere wandelroute. Dit bleek ook al behoorlijk hoog te zijn (80m). Graziella haar knieën werden al slap, maar met strakke blik vooruit, aan de binnenkant van de brug, mij stevig vasthoudend redde ze het toch tot de overkant en terug.

Op dat moment ging net een groep op de hoogste boog (het zijn er twee, waarvan de hoogste 'het best geschikt voor mensen met hoogtevrees') oversteken om aan de andere zijde omlaag te komen. Damn, dit is wel erg hoog!! En riskant ook, zo boven de weg, zeker nu het geregend had. Toen we vervolgens ook nog het iele laddertje zagen waarlangs je naar beneden moet, besloot Graziella dat dit toch echt een brug te ver was. Ik liet me zonder veel weerstand overtuigen, stiekem was ik er best blij mee.

Sorry Vets, dat we niet de ultieme beklimming hebben gedaan, maar het bewandelen van deze hoge brug was voor iemand met (serieuze) hoogtevrees al een overwinning en hoogtepunt op zich. En daar hebben we een lekkere cocktail op gedronken in Darling Harbour!!

De volgende ochtend was het Bye Sydney en g'day Outback. In een kleine drie uurtjes vliegen kwamen we in een heel andere wereld. Een uitgestrekt landschap met een typische rode kleur aarde en een lokale bevolking die wij enkel kende van Hollywoodfilms als "Australia" met Nicole Kidman en Hugh Jackman.

Komende dagen gaan we dit landschap echt verkennen. De wekker gaat morgen om 4:00u, want om 4:55u reizen we af naar Ayers Rock/Uluru. Daarover volgende keer meer...

Liefs, Alex en Graziella